İnancdan Kənarda: Pahalqam Hücumunun Terrorizmin Ayrı-seçkiliksiz Təbiətinin Böyük Xatırlatmasıdır

Çərşənbə axşamı günü, əksəriyyəti turist olan 26 günahsız mülki şəxs Cammu və Kəşmirin ən müəyyən edilmiş və dinc yerlərindən biri olan Pahalqam əyalətinin Baisaran şəhərində vəhşi terror hücumunda öldürüldü. Məsuliyyəti qadağan olunmuş terror qruplaşması ilə əlaqəli olan Müqavimət Cəbhəsi öz üzərinə götürüb. Bu hadisə xalqı şoka saldı və diqqəti təcili bir həqiqətə yönəltdi: terrora çaşqınlıq və kompromislə deyil, birlik və aydınlıqla qarşı çıxmaq lazımdır.

Terrorizm qorxu və xaos yaymaq üçün günahsız insanların qəsdən hədəf alınmasıdır. O, dindən deyil, nifrətdən, hakimiyyət mübarizəsindən və siyasi manipulyasiyadan doğulur. İstər islam, istər xristianlıq, istərsə də hinduizm, heç bir inanc günahsız insanların öldürülməsini öyrətmir. Bununla belə, biz dəfələrlə terrorçuların öz əməllərinə haqq qazandırmaq üçün dini simvolların və ya millətçi bayraqların arxasında gizləndiyini görürük. Bu dayandırılmalıdır.

Terrorçuları dinlərinə görə etiketləməyə başlayanda - "İslam terrorizmi", "Hindu ekstremist" və ya "Xristian radikalı" kimi terminlər - biz böyük səhv edirik. Biz bilmədən onlara arxada gizlənmək üçün yalan səbəb veririk. Terrorçuya yalnız onların adı verilməlidir: terrorçu. Heç bir icmanın nümayəndəsi və heç bir inancın sözçüsü deyil.

Terrorçuları konkret dövlətlərə və ya dinlərə bağlayanda biz nəinki icmalar arasında parçalanmaları dərinləşdiririk, həm də zorakılığın faktiki günahkarlarını təcrid etməyi və məğlub etməyi xeyli çətinləşdiririk. Bu yanlış yönləndirilmiş günah əsl günahkarlara milli və ya dini kimlikdən qalxan kimi istifadə edərək, çatlardan sıyrılmağa imkan verir. O, məsələni siyasiləşdirir, cinayət əməlini dini və ya diplomatik mübahisəyə çevirir ki, bu da təcili ədalət tələbindən yayındırır. Məsuliyyətli şəxslərə və şəbəkələrə diqqət yetirmək əvəzinə, biz beynəlxalq ittiham oyunlarında və ya dinlərarası gərginlikdə hönkürürük ki, bu da tez-tez həlli yox, qütbləşməyə gətirib çıxarır. Daha da pisi odur ki, bu, ekstremist qruplara təbliğat vasitəsi verir – onlar təqib və ya qurban olduqlarını iddia edə, daha çox dəstək toplaya və bir cəmiyyəti müdafiə etmək kimi saxta adı altında öz ideologiyalarını yaya bilərlər. Qlobal əməkdaşlığa və ümumi insani dəyərlərə əsaslanan kollektiv, qərəzsiz yanaşma bu şəbəkələri dağıtmağın yeganə yoludur. Biz terrora dinlərin və ya millətlərin vəkillik müharibəsi kimi deyil, insanlığa qarşı cinayət kimi baxmalıyıq. Yalnız etiketləri və sadiqliyi bir kənara qoyaraq bir araya gəldiyimiz zaman terror qüvvələrini həqiqətən küncə sıxışdıra və ən çox əziyyət çəkənlərə sülh gətirə bilərik.

Terrorizmə damğa vurmaqdan daha təhlükəlisi onu danışıqlar yolu ilə qanuniləşdirməkdir. Beynəlxalq ictimaiyyət bu səhv üzərində düşünməlidir. Məsələn, güclü dövlətlər Suriya Demokratik Qüvvələri (SDQ) kimi qruplarla masa arxasına oturduqda – silahlı qruplaşmalarla məlum əlaqələri olan ittifaq – yanlış mesaj verir. Bu, dünyaya zorakılığın sizə hakimiyyət kürsüsü qazandıra biləcəyini söyləyir. O, gənc və radikallaşmış şəxslərə deyir ki, qəddarlıq bir gün onlara siyasi tanınma gətirə bilər.

Bu qəbuledilməzdir. Biz günahsızları öldürənlərlə sülh uğrunda mübarizə aparanlarla eyni davrana bilmərik. Terrorçularla danışıqlar nəinki qurbanların şərəfini itirir, həm də ekstremizmlə mübarizədə qlobal qətiyyəti zəiflədir.

Hər hansı bir terror hücumundan sonra icmalar hazırlaşır. Adi müsəlmanlar, hindular və ya xristianlar bir nəfərin cinayət əməlinin hamısını mühakimə etmək üçün istifadə ediləcəyindən narahatdırlar. Bu qorxu xəyali deyil, amma təcrübədən qaynaqlanır. Bir çox Qərb ölkələrində xüsusilə müsəlmanlar islamafobiya, şübhə və marginallaşma ilə üzləşiblər.

Bu, pis bir dövrəyə gətirib çıxarır: marginallaşma nifrət doğurur, inciklik isə radikallaşmaya səbəb ola bilər. İcmalar özlərini təcrid olunmuş və ya daim şübhə altında hiss etdikdə, bu, ekstremist rəvayətlərin kök salması üçün münbit zəmin yaradır. Biz stereotiplərin bütün formalarını rədd edərək bu dövrü qırmalıyıq. İnsanın inancı, etnik mənsubiyyəti və ya milli mənsubiyyəti heç vaxt günah üçün əsas olmamalıdır. Ədalət konkret olmalıdır, kollektiv deyil.

Pahalqamdakı hücum faciədir. Ancaq mənəvi aydınlıqla cavab verə bilməsək, bu da əldən verilmiş bir fürsət olacaq. Bu, dünya liderlərinin vahid mövqedən çıxış etmələri zamanıdır: terrora yol verilməyəcək, ona haqq qazandırılmayacaq və onunla danışıqlar aparılmayacaq. Bununla qarşılaşmalı və məğlub edilməlidir.

Unutmayaq ki, terrorçular iddia etdikləri dinləri, istismar etdikləri xalqları və ya müdafiə etdiklərini iddia etdikləri insanları təmsil etmirlər. Onlar yalnız ölümü, məhvi və bölünməni təmsil edir. Onları məğlub etməyin yeganə yolu ölkələr, icmalar və inanclar arasında vahid qalmaqdır.скачать dle 12.1