Cənub-Şərqi Asiyada miqrant qaçaqmalçılığı ilə bağlı araşdırma nəticələri

BMT-nin Narkotiklər və Cinayətkarlıqla Mübarizə İdarəsinin (UNODC) dərc etdiyi son hesabatda Cənub-Şərqi Asiyada miqrant qaçaqmalçılığı ilə bağlı həyəcanverici rəqəmlər irəli sürülüb. Yeni araşdırmaya görə, hər il Cənub-Şərqi Asiya zorakılıq, korrupsiya və əsasən səyahət sənədlərinin olmaması səbəbindən müntəzəm səyahət seçimlərinin olmaması səbəbindən qaçaqmalçılıq yolu ilə gətirilən on minlərlə miqrant yaşayır. Hesabata görə, həm Cənub-Şərqi Asiya daxilində, həm də ondan kənarda, miqrantların qaçaqmalçılığı üçün mərkəzi mənşə və təyinat dövlətləri İndoneziya, Malayziya və Taylanddır. Cənub-Şərqi Asiya ölkələrindən dünyanın hər yerinə miqrasiya nəzərə alındıqda, Filippin, İndoneziya və Myanma ən çox xaricdə yaşayan əhaliyə malikdir. Malayziya digər Cənub-Şərqi Asiya ölkələrindən gələn miqrantların sayına görə ikinci ölkədir, Tayland isə ən çox miqrant qəbul edən ilk ölkədir.

Miqrantın milli və ya rezident olmadığı ölkəyə maliyyə və ya digər maddi mənfəət üçün qeyri-qanuni girişi asanlaşdırmaq hərəkəti miqrant qaçaqmalçılığı kimi tanınır. Bu son dərəcə gəlirli müəssisəni idarə edən cinayətkarlar insanların təkcə yoxsulluq və işsizlikdən deyil, həm də təbii fəlakətlərdən, münaqişələrdən və ya təqiblərdən xilas olmaq ehtiyacı və ya istəklərinin yaratdığı fürsətdən istifadə edirlər.

Məlumata görə, məlumatlar bu bizneslə məşğul olanların ayrı-ayrı aktyorlardan, açıq şəkildə əlaqəli cinayətkarlardan, eləcə də əlaqəli cinayətkarların mütəşəkkil qruplarından fərqləndiyi qənaətinə gəlir. Üstəlik, miqrantların qaçaqmalçılığı azad və ya könüllü qərardan daha çox imkan, təhlükəsizlik və ya zülmdən, korrupsiyadan və ya zərər təhlükəsindən azad olmaq üçün ümidsiz cəhddir. Müşahidə olunub ki, Somali, Myanma, əsasən Rohingya və müharibə şəraitində olan Əfqanıstan kimi dünyanın az inkişaf etmiş bölgələrindən olan qaçqınların ümumiyyətlə sənədləri və səyahət vəsiqələri yoxdur, bu da onları qaçaqmalçılığın qaçaqmalçılıq yolu ilə keçməkdən daha asan bir seçim olacağını düşünməyə vadar edir. müntəzəm miqrasiya prosesi. İstər öz ölkələrində, istərsə də ilk gəldikləri əyalətlərdə bu maneəyə görə, onlar səyahət etməkdə çətinlik çəkirlər və sabitlik, təhlükəsizlik, iqtisadi və təhsil imkanları üçün seçimləri azdır, buna görə də asanlıqla bu qaçaqmalçıların əsirinə çevrilirlər və nəticədə onların beynəlxalq miqyasda işlək həll və müdafiə axtarmaq üçün yalnız və ya “ən pis” seçim.

Hesabatın vurğuladığı digər aspekt, bu qaçqınların qaçmaq və qaçaqmalçılardan kömək almaq qərarına təsir edən səbəblə, əsasən iqlimlə bağlı problemlər, o cümlədən quraqlıq, daşqınlar, temperaturun dəyişməsi, heyvan xəstəlikləri və məhsuldarlıq səviyyəsini kəskin şəkildə azaldan məhsul xəstəlikləri ilə bağlıdır. və insanlara böyük iqtisadi itkilər verir. Hesabatda təqdim olunan daha bir fakta görə, qaçaqmalçılar tərəfindən aqressiv şəkildə tələb olunmaqdan fərqli olaraq, hadisələrin 69%-i qaçqınlar, miqrantlar və ya onların dostları və qohumlarının qaçaqmalçılarla əlaqə yaratması ilə əlaqədardır.

Tədqiqat korrupsiyanın regionda miqrant qaçaqmalçılığında həm stimul, həm də sürücü rolunu oynadığını daha da araşdırır, çünki hesabatda bu qruplar və şəxslər tərəfindən qaçaqmalçılıq yolu ilə gətirilən insanların əksəriyyətinin xidmətlər müqabilində pul, hədiyyələr və ya lütflər verdiyini izah edir. Hesablanmışdır ki, insanlar orta hesabla qaçaqmalçılıq rüsumu kimi adambaşına 2380 ABŞ dolları ödəmişlər, baxmayaraq ki, məbləğ çox müxtəlifdir. Tədqiqat ərazidə istifadə edilən müxtəlif quru, dəniz və hava qaçaqmalçılıq yollarını araşdıraraq davam edir.

Hesabatda qaçaqmalçılıq yolu ilə gətirilən qaçqın və miqrantların müxtəlif sui-istifadə halları da önə çəkilir, çünki qaçaqmalçılıq yolu ilə gətirilən hər dörd nəfərdən üçü səyahət zamanı hansısa şəkildə zorakılığa məruz qaldığını bildirib. Sui-istifadə cinayətkar təşkilatlar və dəstələr, hərbçilər, polislər, qaçaqmalçılar və ya sərhədçilər tərəfindən törədilib. Cənub-Şərqi Asiyadan və Cənub-Şərqi Asiyadan qaçaqmalçılıq yolu ilə gətirilən insanların əksəriyyəti işlərinə dair sənədli sübutlara malik olmadığı üçün qaçaqmalçılar və işəgötürənlər tərəfindən məcburi əməyə məruz qalırlar.

Hesabatda həm qaçaqmalçılar, həm də qaçqınlar tərəfindən sosial mediadan istifadə ilə bağlı maraqlı müşahidə də yer alıb. Müşahidə olunur ki, sosial şəbəkələr nadir hallarda qaçaqmalçılarla ilk əlaqə saxlayır. Qaçaqmalçılıq xidmətləri axtaranların yalnız 13%-i sosial mediadan istifadə edib, xidmət axtaranların 87%-i isə bunu telefonla və ya şəxsən edib. Bundan əlavə, insan alverinə məruz qalan insanlar insan alverçiləri ilə əlaqəsi olmayan, lakin qeyri-qanuni immiqrasiya statusundan qazanc əldə edə biləcək işəgötürənlər tərəfindən qul kimi işləməyə məcbur edilmə riski ilə üzləşirlər. Hesabat həyəcan verici bir vəziyyəti təqdim edir və bu qaçaqmalçılıq fəaliyyətinə qarşı qlobal mübarizə tələb edir.

скачать dle 12.1